...Και το παραμύθι συνεχίζεται 43 χρόνια μετά. Χωρίς "λύκο" πια, αλλά με εφιάλτες να στοιχειώνουν τα όνειρά μας και περισσότερο την καθημερινότητά μας.
Πολυτεχνείο! Χτίστηκαν καριέρες χάρη σε αυτό, αρκετοί θησαύρισαν, πολιτικές τυχοδιωκτικές επιβλήθηκαν.
Ήταν όμως ένας αγώνας της νιότης, που προβοκάτορες τον μετέτρεψαν σε "κίνημα". Για να αποτραπεί η πολιτική λύση που είχε δρομολογηθεί από τον Παπαδόπουλο.
Ανατράπηκε, μαζί με τον Μαρκεζίνη, και αναδύθηκε η πιο σκληρή δικτατορία του Ιωαννίδη, που οδήγησε και στην τραγωδία της Κύπρου.
Πολυτεχνείο 1973. Σαράντα τρία χρόνια τιμούμε τους νεκρούς του κι όχι τον αγώνα. Νεκροί μέσα στο πολυτεχνείο δεν υπήρξαν. Ούτε ένας! Διαπιστωμένα όμως σκοτώθηκαν 18 πολίτες ανά την Αθήνα από σφαίρες, σύμφωνα με το πόρισμα εκδόθηκε το 1975 από την έρευνα του εισαγγελέα Δημήτρη Tσεβά.
Τιμή σε αυτούς. Μπράβο στους αγωνιστές. Όχι στους καπηλευτές μιας πράξης αντίστασης, που έγινε "παιχνίδι" εξουσίας. Ένα "παιχνίδι" που μας κόστισε - και εξακολουθεί - πολύ ακριβά...