Έχει ξεφύγει η κατάσταση σχετικώς με το λαθρομεταναστευτικό, προσφυγικό αν σας αρέσει, πρόβλημα.
Δεν λέμε μόνο για τα επεισόδια που γίνονται με πρωταγωνιστές τους αλλοδαπούς, αλλά και για εκείνα που αφορούν στο αν θα πάνε τα παιδιά τους στα σχολεία ή όχι.
Η αρχή έγινε από το Ωραιόκαστρο και την σκυτάλη πήρε η Φιλιππιάδα, όπου και εκεί οι γονείς των Ελληνόπαιδων αρνούνται να επιτρέψουν στα παιδάκια των αλλοδαπών να διδαχτούν στις ίδιες αίθουσες με τα δικά τους!
Τα επιχειρήματα έωλα και οι αιτιάσεις άνευ σοβαρού ερείσματος. Άλλο αν δεν θα έπρεπε να επιτραπεί η μαζική έλευση χιλιάδων αλλοδαπών στην χώρα μας και άλλο να πληρώσουν τα λάθη τα παιδιά, που είναι τα μεγάλα θύματα της υπόθεσης.
Και μόνο το γεγονός ότι θα κάνουν μάθημα όταν τα Ελληνόπουλα θα έχουν σχολάσει, είναι αρκετό για να αρθεί κάθε επιφύλαξη. Ασφαλώς και επιβάλλεται να τηρηθούν όλοι κανόνες για την πρόληψη ασθενειών, αλλά αυτό ισχύει για όλους τους μαθητές.
Τίθεται όμως επί τάπητος ένα όντως πολύ σοβαρό θέμα: Αν τα παιδιά των αλλοδαπών θέλουν να γίνουν κοινωνοί της Ελληνικής παιδείας, με ποιο δικαίωμα θα τους στερήσουμε την ικανοποίηση ενός αιτήματος που θα έπρεπε να μας κάνει υπερήφανους;
Αν οι θιασώτες του αποκλεισμού τους, μπορέσουν να δώσουν πειστική απάντηση, τότε επιβάλλεται να συζητήσουμε τι ακριβώς θέλουμε, δεδομένης της επ αόριστον παραμονής στην χώρα μας των αλλοδαπών.
Κακώς θα μείνουν εδώ, θα πουν πολλοί και εμείς μαζί. Όμως, έχοντας μια διαμορφωμένη κατάσταση, κάτι πρέπει να γίνει, κάποιες αποφάσεις να παρθούν, αλλά τα παιδάκια τι φταίνε; Μάθηση ζητούν, όχι ...διορισμό!