«Μετά από επισταμένη ενημέρωση από αρμόδιους φορείς είμαι πλέον σε θέση να διατυπώσω κατηγορηματική άποψη σχετικά με την «εμμονική» πρόθεση της Κυβέρνησης να προχωρήσει στη διεύρυνση της διάρκειας ζωής του γάλακτος. Πρόκειται για άθλια μεθόδευση που θα πλήξει όχι μόνο την κτηνοτροφία και τον αγροτικό τομέα στον οποίο υποτίθεται ότι στηρίζουμε τις ελπίδες μας για ανάκαμψη αλλά και στο σύνολό της, τη γαλακτοβιομηχανία η οποία είναι από τους ελάχιστους κλάδους που αντιστέκονται με επιτυχία στην κρίση.
Η δήθεν μείωση των τιμών στο ράφι που προβάλει η Κυβέρνηση Σαμαρά δια του υπουργού Ανάπτυξης, αποτελεί παγίδα για τους καταναλωτές και νάρκη για τους κτηνοτρόφους που αν ξεγελαστούν και δεν την αποφύγουν θα αποτελειώσει την ήδη παραπαίουσα αγροτική οικονομία μας.
Αυτό που σε γενικές γραμμές τονίζουν στελέχη αγροτικού κόσμου, εκπρόσωποι της γαλακτοβιομηχανίας αλλά και πολιτικοί φορείς είναι ότι το νέο πλαίσιο που επιχειρεί να νομοθετήσει η κυβέρνηση εξυπηρετεί συγκεκριμένα ολιγοπωλιακά συμφέροντα παραβλέποντας την αναγκαιότητα στήριξη της κτηνοτροφίας ή ακόμη και της κοινωνικής ανάγκης για φτηνό και ποιοτικό γάλα στον Έλληνα καταναλωτή.
Ειδικά για την περιοχή μας όπου ο αγροτοδιατροφικός τομέας- και παρά τα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχεται- αποτελεί ισχυρή παραγωγική βάση με επώνυμα, ποιοτικά και εμπορικά προϊόντα, η εναρμόνιση με τις απαιτήσεις του ΟΟΣΑ και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Θα αποδιαρθρώσει την κτηνοτροφία και θα συρρικνώσει την αγροτική οικονομία.
Τι συμβαίνει λοιπόν και ενώ ολόκληρη η κοινωνία μαζί και οι θεσμικοί φορείς αντιδρούν, η Κυβέρνηση επιμένει στην πολιτική της;
Γιατί ενώ όλοι μιλούν για άθλια μεθόδευση το υπουργείο Ανάπτυξης συνεχίζει ακάθεκτο προς τη διεύρυνση της διάρκειας ζωής του γάλακτος;
Οι βουλευτές που εμφανίζονται να αντιδρούν θα καταψηφίσουν τη συγκεκριμένη διάταξη ή τελικά όλα θα γίνουν «μέλι-γάλα»;
Επιτέλους είναι η στιγμή που πρέπει όλοι μας να πάρουμε θέση. Οι υπεκφυγές θυμίζουν το γνωστό ανέκδοτο «λύκος στα πρόβατα».
Και επειδή, όπως φαίνεται, συχνά πυκνά στο μέλλον θα αντιμετωπίζουμε τα σχέδια εκείνων που μεθοδεύουν την πλήρη απαξίωση της ελληνικής αγροτικής οικονομίας και εν προκειμένω της κτηνοτροφίας μας, πρέπει εδώ και τώρα να ξεκινήσουμε έναν ψύχραιμο διάλογο στην κοινωνία για τις αλλαγές στην αγροτική πολιτική και την οικονοµία.
Είναι ο καιρός να μιλήσουμε και να οριοθετήσουμε το νέο παραγωγικό μοντέλο που θα εμπεριέχει την «κουλτούρα της καινοτομίας».
Αρκετά με τους πειραματισμούς και την υιοθέτηση ανεδαφικών προτύπων που αποδιάρθρωσαν τη γεωργία και την κτηνοτροφία μας. Να θυμίσω ότι η διαρκής συρρίκνωση της συμμετοχής του αγροτικού τομέα στον ΑΕΠ -που αποτέλεσε «αναπτυξιακή» πολιτική επιλογή σχεδόν για όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις- θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα σημάδι ωρίμανσης της Ελληνικής οικονομίας η οποία η οποία απεκδυόταν το παραδοσιακό ‘παλαιομοδίτικο’ μοντέλο και ομοίαζε περισσότερο προς τις ανεπτυγμένες οικονομίες της ∆ύσης. Η συρρίκνωση του αγροτικού τομέα τις προηγούμενες δεκαετίες εκλαμβάνονταν ως θετική εξέλιξη διότι θεωρούνταν ότι αναπτύσσονταν γρηγορότερα άλλοι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας. Ωστόσο, κάτι τέτοιο μπορεί να ήταν ακριβές για κάποιες χώρες της Ε..Ε όχι όμως και για την Ελλάδα. Οι άλλες ευρωπαϊκές ανεπτυγμένες οικονομίες πράγματι υποβάθμιζαν εξ επιλογής το ποσοστό συμμετοχής του πρωτογενούς τομέα στο ΑΕΠ, αλλά βέβαια στηρίζονταν στον υπεραναπτυγμένο δευτερογενή τομέα, την βιομηχανία, κάτι που η Ελλάδα ποτέ δεν κατάφερε να πετύχει.
Έτσι, η υπέρμετρη ανάπτυξη των κατασκευών, των υπηρεσιών και του χρηματοπιστωτικού τομέα σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη απουσία παραγωγής και πραγματικής οικονομίας (παραγωγή και εξαγωγές) οδήγησε στα γνωστά δραματικά αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε σήμερα.
Ακόμη ένα τραγικό πολιτικό λάθος ήταν η προώθηση και η χρηματοδότηση της σταβλισμένης έναντι της ελεύθερης κτηνοτροφίας, εξέλιξη που αύξησε δραματικά το κόστος παραγωγής, περιόρισε τη γκάμα των προϊόντων και φυσικά υποβάθμισε την ποιότητα.
Πέραν αυτού και όπως προέκυψε από τις επισταμένες διερευνήσεις της παράταξής μας, ο αγροτικός τομέας της περιοχής μας, όπως και ολόκληρης της Ελλάδας, πάσχει από έλλειψη οργάνωσης αγοράς. Απουσιάζει παντελώς η οργάνωση της αγοράς και όλης της αλυσίδας από το χωράφι στο ράφι.
Οι παραγωγοί οργανωμένοι σε ομάδες έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη. Ακολούθως παραγωγοί και άλλοι φορείς της αγοράς μπορούν να οργανώσουν όλα τα στάδια της μεταποίησης (επεξεργασία, τυποποίηση, παραγωγή καινοτόμων προϊόντων, διαφήμιση και προώθηση σε διεθνής αγορές) έτσι ώστε εκτός της προστιθέμενης αξίας που θα προκύψει θα δημιουργηθούν και επιπλέον θέσεις εργασίας στον μεταποιητικό κλάδο. Εάν αυτό συμβεί και βάση συγκριτικών μελετών η περιοχή μας θα παράγει αγροδιατροφικά προϊόντα τριπλάσιας αξίας από την αρχική αξία του συνόλου της πρωτογενούς αγροτικής παραγωγής μας. Μια από τις βασικές ελλείψεις είναι η οργάνωσης της μεταποιητικής αλυσίδας. Η μεταποίηση και εμπορία των αγροδιατροφικών προϊόντων που θα δώσει προστιθέμενη αξία στην πρωτογενή παραγωγή και θα προσθέσει νέες δυνατότητες μέσω καινοτόμων προϊόντων, προϊόντων υψηλής διατροφικής πολιτισμικής και ιστορικής αξίας.
Και φυσικά η οργάνωση της μεταποιητικής αλυσίδας μπορεί να συνδυαστεί με άλλους τομείς και υπηρεσίες όπως ο τουρισμός, η ψυχαγωγία, ο αθλητισμός και η… ιατρική στο πλαίσιο της πολυλειτουργικής φύσεως του αγροτικού τομέα.
Όλα αυτά αποτελούν μέρος της «δέσμης ιδεών» της παράταξης «Συμμαχία Πολιτών» για την ανάπτυξη του αγροτικού μας τομέα ο οποίος σήμερα εγκαταλειμμένος από την κεντρική διοίκηση και την Αυτοδιοίκηση βουλιάζει στο τέλμα της απαξίωσης και της υποβάθμισης.
Όλες οι στατιστικές αποτυπώσεις δείχνουν ότι την τελευταία τριετία η αγροτική παραγωγή και φυσικά ο κτηνοτροφικός τομέας μειώνονται δραματικά.
Πρόκειται για εξέλιξη που οδηγεί σε πτώση των επενδύσεων, μείωση της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της αγροτικής παραγωγής, επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου στα αγροτικά προϊόντα και καθοδική πορεία της απασχόλησης.
Σε ότι μας αφορά προτείνουμε ήπιες δράσεις που σέβονται το περιβάλλον, τον παραγωγό και τον καταναλωτή, με έμφαση στη διατροφική επάρκεια.
Έναν αγροτικό τομέα που θα εξασφαλίζει απασχόληση και ικανοποιητικό εισόδημα στην οικογενειακή αγροτική μονάδα, στηρίζοντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη συνεταιρισμών, ομάδων παραγωγών και άλλων μορφών συλλογικών αγροτικής δραστηριότητας. Μια γεωργία που παράγει ποιοτικά προϊόντα, με αυστηρές προδιαγραφές, προσιτά σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Και φυσικά με σεβασμό στην ποικιλομορφία της περιοχής μας, οι όποιες πολιτικές στήριξης, θα πρέπει να συνδυάζονται με διαφοροποιημένα προγράμματα και παρεμβάσεις. Πρακτικά- και πέραν όλων των άλλων- αυτό σημαίνει μεγάλη ανακατανομή πόρων από τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις της βιομηχανοποιημένης γεωργίας προς τους μικρομεσαίους αγρότες και τη χωρική γεωργία. Επίσης πρέπει να διατηρηθούν οι επιδοτήσεις όχι σε πλεονασματικά αλλά σε προϊόντα πιστοποιημένης ονομασίας και γεωγραφικής ένδειξης προέλευσης.
Για την προώθηση θεσμικών και παραγωγικών μεταρρυθμίσεων είναι απαραίτητη η αναγέννηση ενός ριζοσπαστικού κινήματος μικρομεσαίων αγροτών, μακριά από παλαιότερες και καταδικασμένες πρακτικές των καρεκλοκενταύρων ου αγροτοσυνδικαλιστικού και αγροτοσυνεταιριστικού κινήματος.
Κλείνοντας να τονίσω ότι η ποιοτική γεωργία- έτσι όπως εμείς την εννοούμε και τη στηρίζουμε- δεν μπορεί να ασκείται με τη στυγνή εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού και ιδίως των αλλοδαπών εργατών γης».