Θα σας πω κάποιες αλήθειες, όπως πιστεύω ότι κάνω κάθε φορά που απευθύνομαι σε σας. Ανησυχώ, φοβάμαι θα έλεγα από τις εξελίξεις και τι θα συμβεί από τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα.

Τρέμω κυριολεκτικά στην ιδέα ότι ενδέχεται να βουλιάξουμε οριστικώς και αμετακλήτως και από τα λάθη της κυβέρνησης και την αδιαλλαξία των εταίρων-δανειστών.

Μακριά από μένα κάθε σκέψη να σας παροτρύνω υπέρ του ΝΑΙ ή υπέρ του ΟΧΙ, γιατί θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα προσέβαλε βαναύσως τη νοημοσύνη καθενός σας.

Θα σταθώ όμως σε ένα γεγονός που λειτουργεί αποτρεπτικά για το ΝΑΙ, που σημαίνει ναι στην Ευρώπη όπως μας λένε -όπως το ίδιο λένε και υπέρ του ΟΧΙ- και εγώ θέλω να το πιστέψω.

Η παρουσία στις τηλεοράσεις και στις συγκεντρώσεις πρωτοκλασάτων και ηγετικών στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν προσφέρει τίποτα θετικό. Αντιθέτως απωθούν διότι έχουν ταυτιστεί με πολιτικές και πρακτικές που έχουν οδηγήσει στη φτωχοποίηση του λαού και την υποτέλεια.

Δηλαδή, οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Πάγκαλος, Γ. Παπανδρέου, Α. Γεωργιάδης, Φώφη Γεννηματά, Λοβέρδος, Κυριάκος Μητσοτάκης, και πολλοί άλλοι σε κεντρικό επίπεδο είναι δυνατόν να πείσουν υπέρ του ΝΑΙ;

Είναι δυνατόν να πείσουν σε τοπικό επίπεδο ο Περιφερειάρχης, κ. Αλεξ. Καχριμάνης, που χαρακτήρισε προδότες όσους θα ψηφίσουν ΟΧΙ και με όσα έχουν αποκαλυφθεί ότι έχει διαπράξει; Η κ. Τατιάνα Καλογιάννη με τη ΜΚΟ και τα εκατομμύρια που ροκανίστηκαν; Ο κ. Φίλιππας Τσουμάνης, πρώην Νομάρχης του ΠΑΣΟΚ και πρόεδρος του ΟΚΠΑΠΑ; Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που έχουν συνδεθεί με τη διαχείριση προγραμμάτων εκατομμυρίων ευρώ και για τα οποία δε δίνουν λόγο;

Το ΝΑΙ έχει λογική βάση, αλλά άραγε πόσο πειστικός είναι ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Κ. Καραμανλής ή ο κ. Κ. Σημίτης που όλα αυτά τα χρόνια σιωπούσαν για όσα γίνονταν και κατέστρεψαν εν πολλοίς της Ελλάδα, για να την αποτελειώνει τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;

Πείθει ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας, όταν επί δέκα χρόνια ήταν άβουλος παρατηρητής των δραματικών γεγονότων και αρκούνταν στο να υπογράφει με προθυμία πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;

Γι' αυτό λέω ότι όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι έπρεπε να είχαν αποσυρθεί από το προσκήνιο, τουλάχιστον αυτές τις ημέρες, ενώ συμμερίζομαι την αγωνία όσων βρίσκονται στις επάλξεις της παραγωγής και του επιχειρείν, όλων όσων βρίσκονται στις ουρές μπροστά από τα ΑΤΜ και εκείνους που απελπισμένοι αναζητούν διέξοδο, είτε με το ΝΑΙ είτε με το ΟΧΙ.

Και προσέξτε, το χειρότερο είναι ότι έχουμε μπει σε μια διαδικασία εθνικού διχασμού, που είναι καταστροφική και γι’ αυτό πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες κατευνασμού των παθών, πρωτίστως η κυβέρνηση, όπως και για πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων η ομαλή πορεία της χώρας, η αποφυγή της οριστικής χρεωκοπίας προς την οποία οδεύουμε με κλειστές ήδη τις τράπεζες που είναι άγνωστο πότε θ’ ανοίξουν αφού χρήματα δεν υπάρχουν.