Το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-δανειστές είναι κάτι περισσότερο από εμφανές και ήταν αναμενόμενο.

Είναι ομολογημένο και από τις δυο πλευρές με την έκφραση της υποτιθέμενης βούλησης αμφοτέρων για την εξεύρεση λύσης, ενώ άλλες πλευρές επιμένουν για ρήξη, έξοδο από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή.

Αυτό το ενδεχόμενο θα ήταν ασμένως ευπρόσδεκτο από τους πολίτες αν η χώρα είχε προετοιμαστεί για να αντέξει στους κλυδωνισμούς. Αυτή η λύση τώρα θα ήταν σκέτη καταστροφή και θα απαιτούνταν πολλά χρόνια για να ορθοποδήσει η Ελλάδα, αλλά και πάλι καθημαγμένη θα ήταν.

Η άλλη εκδοχή και πιο ρεαλιστική λέει ότι η κυβέρνηση όσο κι αν εκβιάζεται επειδή οι της Ε.Ε. δε τη γουστάρουν, πρέπει να βρει λύση μέσα στην ευρωζώνη αν δε θέλει να πεθάνει η χώρα από οικονομική ασφυξία στην οποία είχε καταδικαστεί και ήδη ο επιθανάτιος ρόγχος ηχεί ανατριχιαστικά.

Αυτή η λύση προϋποθέτει νέα σκληρά μέτρα τα οποία είναι αναπόφευκτα και η παρατεινόμενη αβεβαιότητα τα φέρνει ολοένα και πιο κοντά.

Μπορεί η σύγκρουση με τους δανειστές και τα όχι της κυβέρνησης να ικανοποιούν πολλούς και να τονώνουν το εθνικό συναίσθημα, αλλά η κατάσταση είναι δραματική.

Είναι απλά τα πράγματα. Η Γερμανία είναι η κυρίαρχη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη και άρα εκτιμά ότι μπορεί να επιβάλλει τις θελήσεις της. Λέει, σας δίνουμε χρήματα, αλλά θα κάνετε «βαθιές μεταρρυθμίσεις», που ερμηνεύονται ως κι άλλες θυσίες.

Απαιτεί απόλυτη υποταγή, περισσότερη λιτότητα, περισσότερη φτώχεια για μας, θέλει να δίνει εντολές σε μας τους ιθαγενείς υπηκόους της, απαιτήσεις που προφανώς δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.

Μόνο ένας τρόπος φαίνεται να υπάρχει για μια κάπως ανεκτή λύση. Να επιμείνει η κυβέρνηση στην αποκόμιση περισσοτέρων οφελών από τους δανειστές, μια συμφωνία που δε θα ισοπεδώνει τους πολίτες, για να ανοίξουν οι κάνουλες της ρευστότητας.

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, μαζί με την ανοχή και τη στήριξη της πλειοψηφίας των πολιτών, έχει δυο επιλογές: χρεωκοπία ή συμφωνία. Εκτός κι αν υπάρχει και Τρίτη που την κρατάει μυστική, ως άσο στο μανίκι του, που όμως όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει.

Όλα τα άλλα περί εκλογών ή δημοψηφίσματος σίγουρα δεν πρόκειται να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό ούτε καν άλλοθι για ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει. Αλλά πρέπει να τελειώνουμε, δεν πάει άλλο αυτή η εκκρεμότητα.