Συνεχίζουμε τον αγώνα. Ποιον αγώνα θα ρωτήσετε. Αυτόν που αφορά στο δικαίωμα μιας αξιοπρεπούς, τουλάχιστον, ζωής για όλους, διότι εν ονόματι, δήθεν, της σωτηρίας της χώρας μας το στέρησαν κι αυτό.

Γνωρίζουμε ότι οι αποκαλύψεις μας και η κριτική μας ενοχλούν. Διαολίζουν, κυριολεκτικώς, τους αλλόκοτους συνασπισμούς τρομακτικών και ετερόκλητων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων.

Αυτό γίνεται μια ζωή και 46 χρόνια στη μάχιμη δημοσιογραφία τα έχουμε ζήσει και τα έχουμε δει όλα. Μια πορεία δια πυρός και σιδήρου, αμετανόητοι εραστές της αλήθειας, που έτσι κι αλλιώς τσακίζει κόκκαλα χωρίς όμως να υπάρχει τίποτα προσωπικό με κανέναν.

Το ξεκαθαρίζουμε, δεν είναι δουλειά μας να κάνουμε αγιογραφίες ισχυρών και όσων διοικούν.

Η προσπάθεια αποδυνάμωσης των αποκαλύψεων με ύβρεις και «ετικέτες» από τους έχοντες τη χυδαία αντίληψη ότι αποτελούν τους εκλεκτούς κ και άρα δεν πρέπει να τους αγγίζει κανένας, είναι μάταιη. Όσα γράφουμε και λέμε στηρίζονται σε αδιάσειστα στοιχεία και αυτό δεν μπορούν να το αλλάξουν, ούτε φυσικά να μας σταματήσουν. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

Το μόνο που ίσως μπορούν να κάνουν είναι να χτυπούν κάτω από τη ζώνη, όπως όλα τα θρασίμια, αλλά και αυτό το αντέχουμε. Επιμένουμε σταθερά για το τι είναι δημοσιογραφία, όπως την προσδιόρισε ο Τζορτζ  Όργουελ: «Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις οτιδήποτε ενοχλεί τους άλλους και θέλουν να το κρύψουν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις».

Όλα αυτά λοιπόν και άλλα πολλά, δύσκολα μπορούν να τα αντέξουν εξουσία, παράγοντες και παραγοντίσκοι, όλοι μαζί σε έναν φρικώδη, ενίοτε, εναγκαλισμό.

Ευχαριστούμε όλους για τη στήριξή τους και τους πολέμιούς μας, διότι είναι μέρος της ζωής μας, αλλά και χωρίς αυτούς τι θα κάναμε;