Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΛΤΣΗΣ
ΤΟ «και μη χειρότερα» δεν ισχύει πλέον για όσα συμβαίνουν στην χώρα μας. Λιμό και καταποντισμό τα ζούμε, σεισμό με την κυριολεκτική έννοια ευτυχώς όχι και να μην το κακομελετάμε. Λιμός, διότι η πλειοψηφία των πολιτών ζει στα οποία της φτώχειας ή και κάτω από αυτά, με το 20% των Ηπειρωτών να το βιώνουν με πολύ άσχημο τρόπο. Καταποντισμό είχαμε πριν από λίγες ημέρες με την Ηπειρο να δεινοπαθεί και θα κάνει πολύ καιρό να συνέλθει. Παρά ταύτα οι «αντιστάσεις» των Ελλήνων έχουν καμφθεί και μόνο οι αγρότες τόλμησαν να βγουν μαχητικά στους δρόμους διεκδικώντας τα αυτονόητα: σεβασμό και στήριξη για την επιβίωση (όση απομένει) του πρωτογενούς τομέα.
ΦΥΣΙΚΑ και δεν επικροτούμε έκτροπα όπως αυτά στην Κρήτη, αλλά ξέρετε κάποιες φορές σε τέτοιες καταστάσεις δεν θέλουν και πολύ να ξεφύγουν τα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς όμως καταδικαστέα όσα συνέβησαν. Καταδικαστέα όμως και η στάση της κυβέρνησης, ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το μέγα σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που έριξε λάδι στην φωτιά. Η αίσθηση ατιμωρησίας όσων πρωταγωνίστησαν και εκείνων που εκμεταλλεύτηκαν γνωριμίες θησαυρίζοντας, στάθηκαν από τις αιτίες που γιγαντώθηκε η κινητοποίηση των αγροτοκτηνοτρόφων και άντε τώρα να μπορέσει η κυβέρνηση να αποκαταστήσει την ομαλή λειτουργία του κράτους που έχει παραλύσει.
ΟΤΑΝ έγιναν προειδοποιητικές «βολές» για το τι θα έρχονταν, πρωθυπουργός και κυβερνητικοί παράγοντες, επιδίδονταν σε ψευτολεονταρισμούς με τελεσίγραφα. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπουμε, να «παγώσει» η ζωή στην χώρα, να μην μπορούν να μετακινηθούν κατά πως θα ήθελαν οι πολίτες και βεβαίως με τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις. Είναι πάντως λανθασμένη η τακτική να επιδιώκεται από πλευράς κυβέρνησης η ενεργοποίηση του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού», δηλαδή η μιά κοινωνική ομάδα να στραφεί κατά της άλλης και να προκληθεί ακόμη μεγαλύτερο χάος.
ΟΣΟΙ βγήκαν στον δρόμο και στα μπλόκα, έχουν δίκιο. Η κυβέρνηση ας αναλογιστεί ότι έρχονται γιορτές, Χριστούγεννα- Πρωτοχρονιά, που θα πει ότι πρέπει να βρει λύση. Όχι με τα ΜΑΤ, αλλά δίνοντας όσα δικαιούνται οι διαμαρτυρόμενοι. Φυσικά και δεν θα πρόκειται για ήττα, αλλά για απόδοση του δικαίου. Το επισημαίνουμε για να μην τεθεί από υψιπετούντες συμβουλάτορες ζήτημα γοήτρου για ποιός θα νικήσει και ποιός θα χάσει. Από την άλλη όμως ας κάνουν και οι αγρότες ένα βήμα πίσω, σε μιά προσπάθεια εκτόνωσης της κρίσης και εξεύρεσης λύσης, έστω και εν μέρει ικανοποιητικής. Η αδιαλλαξία ποτέ δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα κι ούτε θα φέρει για καμιά πλευρά.
ΔΕΝ έχει άραγε κανένας από όσους διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας υπόψη του ότι «το γινάτι βγάζει μάτι»; Και στην προκειμένη περίπτωση μιά ολομέτωπη σύγκρουση με τις χιλιάδες των αγροτών, δεν αντιλαμβάνονται ότι ζημιωμένη, στραπατσαρισμένη θα βγει η κυβέρνηση μαζί και η Ελλάδα; Το πρώτο καθόλου δεν μας ενδιαφέρει, αλλά το δεύτερο μας πονά. Η απορία μας, μεταξύ των άλλων, είναι το γιατί άφησαν να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, που λίγο ακόμη και δεν θα υπάρχει κανένα περιθώριο συνεννόησης!
ΑΡΑΓΕ, γνωρίζει κάποιος οπουδήποτε στον κόσμο, μιά τέτοια σύγκρουση να οδηγήσει κυβέρνηση σε νίκη επί του λαού; Αυτός όμως είναι ο σκοπός, να … νικηθεί ο λαός; Υπάρχει ή υπήρξε τέτοια περίπτωση; Που και πότε, όταν μάλιστα το δίκαιο είναι με το μέρος του λαού;
Η χώρα οδηγείται σε ένα ιδιότυπο «μπλάκ άουτ» με οδυνηρές συνέπειες για όλους. Ας αναλογιστεί καθένας τις ευθύνες του και ας τις αναλάβει. Ως επιμύθιο λέμε προς την κυβέρνηση, ότι περίφημες για την παντοδυναμία τους κυβερνήσεις, αργά ή γρήγορα κατέρρευσαν υπό το βάρος της οργής των πολιτών. Ας το έχει υπόψη της.
