Αμηχανία στον πολιτικό κόσμο από το... “φαινόμενο” της Χρυσής Αυγής. Πως είναι δυνατόν, διερωτώνται κάποιοι, να έχει φτάσει μαι οργάνωση του 0,2% να γίνει κόμμα του 15%! Μα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη και φιλοσοφική αναζήτηση για να βρούμε τα αίτια. Οι ίδιοι οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι αυτά που με τις πρακτικές τους και τον τρόπο που κυβέρνησαν (και συνεχίζουν) τη χώρα έχουν ενισχύσει τα ακροδεξιά ή ακροαριστερά κινήματα.

Άλλωστε με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούμασταν εκεί, οταν ξεδιάντροπα σπαταλούταν το δημόσιο χρήμα και προκλητικά άνθιζαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί πολιτικών, συμβούλων και γραμματέων. Οι υπαίτιοι συνεπώς της δημιουργίας και της άνθησης τέτοιων απόψεων είναι οι ίδιοι που τώρα τις αφορίζουν και απορούν με τους πολίτες που στρέφονται εκεί.

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια έγραψε ο Κώστας Καλτσής σε προηγούμενο άρθρο. Μαζί όμως έρχεται και η απελπισία που είναι πολύ κακός σύμβουλος ειδικά στη λήψη αποφάσεων. Όταν ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα για το σπίτι για το οποίο πληρώνει δάνειο αλλά και χαράτσι καταριώντας την ώρα και την στιγμή που το αγόρασε, ξεπαγιάζει το χειμώνα διότι το πετρέλαιο είναι πλέον πολυτέλεια, όταν δεν έχει να ταΐσει την οικογένειά του θα τον νοιάξει να επιλέξει... δημοκρατικά; Να σκεφτεί τι πρεσβεύει το κάθε κόμμα; Τι συνέπειες έχει η ψήφος και τι δύναμη δίνει σε κάποιους; Όχι βέβαια.

Ας μην εκπλήσονται συνεπώς οι πολιτικοί από τη δύναμη που έχει η Χρυσή Αυγή. Για να βρουν τους υπεύθυνους αρκεί να κοιτάξουν στον καθρέφτη και εκεί θα αντικρύσουν ένα θηρίο που χρόνια τώρα οι ίδιοι τάιζαν και τώρα πρέπει να το αντιμετωπίσουν...

Ο τελάλης