Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΛΤΣΗΣ
ΣΩΣΤΟ το άρθρο του «Πρωινού Λόγου» ότι «ο δήμος πρέπει να κυβερνηθεί» μετά τον θάνατο του δημάρχου Μωυσή Ελισάφ. Όχι δηλαδή ότι πριν κυβερνούνταν, αλλά η εκλογή νέου δημάρχου είναι επιβεβλημένη. Η δημοτική ομάδα του εκλιπόντος ήδη αποφάσισε η εκλογή να γίνει με ψηφοφορία μόνο μεταξύ των συμβούλων της την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου. Ετσιθελικά, όπως ακριβώς ενεργούσε και πριν το θάνατο του δημάρχου, που κι εκείνος περιφρονούσε το Δημοτικό Συμβούλιο- και με τη λήψη όλων των αποφάσεων από την περίφημη Οικονομική Επιτροπή.
ΑΥΤΑ, με όλο τον σεβασμό στη μνήμη του Μωυσή Ελισάφ, για τη «δημοκρατικότητά» του και την «παγκόσμια εμβέλεια της προσωπικότητάς του, της προσφοράς του στην πόλη και στην αυτοδιοίκηση, όπου άφησε το αποτύπωμά του». Εκλεκτός επιστήμων, που την μεγάλη δημοσιότητα οψίμως όφειλε στο ότι ήταν Εβραίος, πρόεδρος της εν Ιωαννίνοις Ισραηλιτικής Κοινότητας, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου», ο πρώτος Εβραίος δήμαρχος, με ισχυρές διασυνδέσεις στο Ισραήλ. Χώρα με την οποία η Ελληνική κυβέρνηση ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις και άρα οι σκοπιμότητες κυριάρχησαν και στην απόδοση τιμών με το θάνατό του μέχρις υπερβολής και τη απαράδεκτη ματαίωση των εορταστικών εκδηλώσεων για την 21η Φεβρουαρίου.
ΑΛΗΘΕΙΕΣ λέμε, διατρέχοντας τον κίνδυνο να θεωρηθούμε ασεβείς προς τον αποδημήσαντα δήμαρχο. Αλλά δεν είναι έτσι, διότι περίσσεψαν οι παραδοξολογίες, οι υμνολογίες, η υποκρισία και από εκείνους που όσο ζούσε τον έβριζαν. Φυσικά και έχουμε πάντα κατά νου την φράση των Λατίνων: «για τους νεκρούς μην λες τίποτα, αν δεν είναι καλό». Εδώ όμως έχουμε ένα δημόσιο πρόσωπο, επί των ημερών του οποίου οι θεσμοί, η δεοντολογία, ο σεβασμός στο ρόλο της αντιπολίτευσης, η αυθαιρεσία, ήταν καθημερινή πρακτική, μαζί και η εγκατάλειψη της πόλης- εκτός κι αν δύο κόμβοι αρκούν για να θεωρηθούν ως «ισχυρό αποτύπωμα της προσφοράς». Για αυτά και πολλά άλλα τον κατηγορούσαν με σφοδρότητα και δε γίνεται να ξεχαστούν.
ΑΔΟΚΙΜΗ λοιπόν η επιχειρούμενη αγιοποίηση και προκλητική. Θλίψη για την απώλεια ενός ανθρώπου και μάλιστα απέραντη, ναι. Και όχι, δεν πρέπει να γίνεται λανθασμένη ερμηνεία της γραφής του Αποστόλου Παύλου «ο νεκρός δεδικαίωται της αμαρτίας». Διότι εννοούσε ότι ο νεκρός δεν μπορεί πλέον να αμαρτήσει κι όχι πως παίρνει συγχωροχάρτι για όσα έπραξε ή δεν έπραξε. Και εκείνο που μεταξύ των άλλων δεν έπραξε ο Ελισάφ, ήταν να εμφυσήσει στους συνεργάτες του αυτό που τώρα απαιτείται, περισσότερο από ποτέ άλλοτε , δηλαδή η σεμνότητα και η ενότητα την οποία επικαλούνται, χωρίς να δείχνουν προθυμία να τη μετουσιώσουν σε πράξη και σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες για την εκλογή νέου δημάρχου.
ΔΙΟΤΙ όπως ο αείμνηστος Ελισάφ σχημάτισε Δημοτική Αρχή- καίτοι δήμαρχος μειοψηφίας- με τη σύμπραξη των παρατάξεων των κκ.Γκόντα- Μπαρτζώκα και στηρίχτηκε από αυτούς, έτσι λογικά θα πρέπει να γίνει και τώρα. Μόνο που οι αιθεροβάμονες της δημοτικής του ομάδας, αποφάσισαν να εκλέξουν μόνοι τους τον δήμαρχο, τον οποίο θα έχουν την απαίτηση να στηρίζουν οι δύο συμπράττοντες, τους οποίους αγνόησαν.
Ο νόμος όμως 4623/2019 (ΦΕΚ 134/Α/2019/ άρθρο 1/ παράγραφος 1) είναι σαφής: «Οι συμπράττουσες παρατάξεις λογίζονται ως ενιαία παράταξη, η οποία υπεισέρχεται σε όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συμπραττουσών παρατάξεων και λογίζεται ως η παράταξη με την οποία εξελέγη ο δήμαρχος...»
ΟΜΩΣ, σύμφωνα με την απόφαση της ομάδας του Ελισάφ, ο δήμαρχος θα εκλεγεί μόνο από αυτή, αγνοώντας το νόμο και τους εταίρους τους. Πως θα διοικήσουν στη συνέχεια αν οι οι κκ.Γκόντας- Μπαρτζώκας ή ένας από τους δύο δεν θα τον στηρίζουν; Και μη μας πείτε ότι θα έχουν την απαίτηση σύμπλευσης, διότι θα αποτελεί μέγιστο θράσος και αν συμβεί μέγιστη βλακεία των «συμπραττόντων». Κάπως έτσι βεβαίως τα προβλήματα θα συσσωρευτούν και διογκωθούν στους επτά μήνες που απομένουν μέχρι τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η ευθύνη θα βαραίνει τους καλαμοκαβαλάρηδες, που ήδη μετέβαλαν τα Γιάννινα σε μιά πόλη με ανεπαρκή (επιεικώς) καθαριότητα και «φρεναρισμένη» δυναμική.
