Ήταν κάτι απροσδόκητο για πολλούς να δουν με χειροπέδες τον αρχηγό της «Χρυσής Αυγής» Νίκο Μιχαλολιάκο, ακόμη πέντε βουλευτές της και περί τα εικοσιπέντε στελέχη, ως συστήσαντες εγκληματική – νεοναζιστική οργάνωση. Αυτή την οργάνωση, το κόμμα όπως μετεξελίχθηκε ή
θέλει να ονομάζεται, ψήφισαν πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες Έλληνες τους οποίους κανένας δεν δικαιούται να χαρακτηρίζει ως φασίστες ή νεοναζί. Απελπισμένοι άνθρωποι είναι, γονατισμένοι από την κρίση και τα εξοντωτικά μέτρα, αηδιασμένοι από τις πολιτικές των άλλων κομμάτων.
Πάμε τώρα στην ουσία του θέματος που εδώ και τόσες μέρες έχει καταστεί κυρίαρχο στη ζωή μας, με «αποκαλύψεις» που δεν αποκαλύπτουν τίποτε άλλο από την φασιστική αντίληψη των συλληφθέντων η οποία ποινικοποιήθηκε μετά την δολοφονία του Φύσσα στο Κερατσίνι, ο οποίος ήταν Αριστερός. Δεν γνωρίζουμε αν αποδειχτούν οι κατηγορίες που αποδίδονται στους συλληφθέντες και ουαί κι αλίμονο αν δεν στοιχειοθετηθούν οι ενδείξεις με βάση τις οποίες τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Το υπογραμμίζουμε γιατί από πολλούς συνταγματολόγους και έγκριτους νομικούς εκφράζεται η άποψη ότι έως τώρα όλα κινούνται στα όρια της νομιμότητας, με τους κατηγορουμένους να έχουν ήδη καταδικαστεί από τα Μέσα Ενημέρωσης και την Κοινή Γνώμη να υφίσταται μία πρωτοφανή πλύση εγκεφάλου, αποπροσανατολιζόμενη από τα πραγματικά προβλήματα και τα νέα μέτρα που έρχονται.
Σε μία δημοκρατία όμως είναι αδιανόητο να διώκονται οι ιδέες, έστω κι αν είναι φασιστικές ή νεοναζιστικές, παρά μόνο οι έκνομες πράξεις. Η δημοκρατία δεν εκδικείται, αμύνεται, αυτοπροστατεύεται, τιμωρεί το έγκλημα, προστατεύει τους πολίτες στους οποίους υποχρεούται να παρέχει όλα όσα απαιτούνται για την αξιοπρεπή τους διαβίωση. Η επισήμανση γίνεται διότι στην πρεμούρα της η εξουσία να εξουδετερώσει τη δράση της «Χρυσής Αυγής», η οποία συχνά προσέβαλλε και την πολιτική αισθητική, προχωρά στη λήψη μέτρων που κάθε άλλο παρά δημοκρατικά είναι. Οι εκ των υστέρων τροπολογίες και αποφάσεις δείχνουν μία σύγχυση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου το οποίο επιβάλλεται να εξεταστεί όχι μόνο από ποινικής και πολιτικής πλευράς αλλά κυρίως κοινωνικής.
Δηλαδή πρέπει η εξουσία, η Κυβέρνηση να ενσκύψει με σοβαρότητα στα προβλήματα των πολιτών, στην ανεργία, στην έλλειψη χρημάτων στην αγορά, στην εγκληματικότητα, στην «συρρίκνωση» της δημοκρατίας με την απαξίωση της Βουλής και τα μέτρα που επιβάλλονται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Αν ευθύνονται για εγκλήματα στελέχη της «Χρυσής Αυγής» να τιμωρηθούν όπως προβλέπει το δικαιϊκό σύστημα της χώρας, με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Αυτή η υπόθεση όμως δεν πρέπει να νας κάνει να ξεχνάμε τι συμβαίνει γύρω μας και ότι μας περιμένουν χειρότερες μέρες, χρόνια ανέχειας και εξαθλίωσης.
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΛΤΣΗΣ
