Γιορτές παντού σε όλη τη χώρα από το ΚΚΚΕ για τα 70 χρόνια από το θάνατο του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, την ώρα που η Ελλάδα χάνεται.
Δικαίωμά του να τον τιμά αλλά να μη λησμονούμε ότι μόλις πριν από δύο χρόνια η τότε γραμματέας του ΚΚΕ, κ. Αλέκα Παπαρήγα, «απεκατέστησε» τον Βελουχιώτη, κατά κόσμον Θανάση Κλάρα.

Για τους νεότερους και τους εθελοτυφλούντες υπενθυμίζουμε ότι ο Κλάρας είχε υπογράψει τη δήλωση μετανοίας όταν είχε συλληφθεί επί Μεταξά αλλά και ότι το ΚΚΕ τον είχε διαγράψει και αποκηρύξει το 1945 επειδή ήθελε να συνεχίσει το αντάρτικο. Τον είχε απομονώσει δίνοντας οδηγίες «ούτε νερό ούτε ψωμί στον μιζέρια» και τον οδήγησε στο θάνατο.

Δε δολοφονήθηκε, όπως γράφετα,ι αλλά εγκλωβισμένος με το σύντροφό του καπετάν Τζαβέλλα του ζήτησε να τον εκτελέσει για να μην πέσει στα χέρια των διωκτών του και μετά ο Τζαβέλλας αυτοκτόνησε.

Λυπάμαι που χαλάω ενδεχομένως την ηρωοποίηση της εικόνας του Βελουχιώτη αλλά εκείνη την ταραχώδη περίοδο η ηγεσία του ΚΚΕ είχε προβληματιστεί έως και τρομάξει από τις ωμότητες τις οποίες επιδίδονταν ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ με τους άνδρες του και τις διάφορες ομάδες του για να επιτύχει, δια της τρομοκρατίας, την επικράτησή του. Γι΄ αυτό τον είχε καλέσει εσπευσμένως στην Αθήνα για να του κάνει συστάσεις αλλά, επιστρέφοντας εκείνος στην Ήπειρο, συνέχισε τις αγριότητες.

Στόχος του ο ΕΔΕΣ με τον Ναπολέοντα Ζέρβα, ο οποίος του είχε γίνει έμμονη ιδέα, εκτιμώντας ότι ήταν το μόνο εμπόδιο για την απόλυτη κυριαρχία του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τον αγώνα κατά των κατακτητών.

Στη συνέχεια, η ηγεσία του κόμματός του εξοργίστηκε που δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της να πάει εγκαίρως στην Αθήνα που φλέγονταν το 1944 με αποτέλεσμα να χαθεί η μάχη για το ΚΚΕ.

Αυτά λένε διασταυρωμένες ιστορικές πηγές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση όπως δεν αμφισβητείται ότι για το ΚΚΕ οι εκδηλώσεις για τον Βελουχιώτη, τον Βαφειάδη και το λεγόμενο δημοκρατικό στρατό είναι χρέος τιμής, ενώ όταν η άλλη πλευρά τιμά τους δικούς της νεκρούς είναι εκδηλώσεις μίσους!