Διάβασα με προσοχή την απάντηση της αντιπεριφερειάρχου Τατιάνας Καλογιάννη για το ιστορικό ακίνητο στη Δόμπολη. Το βασικότερο στοιχείο που προκύπτει από την υπόθεση αξιοποίησης του ακινήτου είναι ότι για μια ακόμη φορά η σημερινή διοίκηση της Περιφέρειας αποδεικνύεται κατώτερη των προσδοκιών, αλλά κυρίως των αναγκών που έχει ο τόπος μας.

Όπως στην περίπτωση της Νιάρχου έτσι και εδώ, αποδεικνύεται ότι η Περιφερειακή αρχή όταν δεν θέλει να πει την πραγματικότητα έχει ένα μοναδικό τρόπο να κρύβεται επικαλούμενη απίστευτα εδάφια νόμων και κανονισμών.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση συμβαίνει το εξής: για να αποκατασταθεί στατικά το υπάρχον οικοδόμημα το κόστος θα είναι διπλάσιο ή και τριπλάσιο σε σχέση με την κατεδάφιση και τη νέα κατασκευή. Και όταν διαπιστώθηκε πως δεν υπάρχει τρόπος να δοθεί το έργο στην τοπική εργολαβική διαπλοκή διότι θα ήταν προκλητικό, ελλείψει πολιτικής στρατηγικής και αντίληψης δεν γίνεται το αυτονόητο.

Προτείνω, σε τρία επίπεδα, το εξής:

Επίπεδο 1ο: Άμεσα η υλοποίηση μιας συγκοινωνιακής μελέτης η οποία θα συμπεριλαμβάνει όλο το κομμάτι του Δήμου, τη Δόμπολη, τη Νιάρχου, τους άξονες και να φτάνει μέχρι την περιοχή Σκλίβανη.
Γιατί, και να ήταν έτοιμη να παραδοθεί η Δόμπολη, θα έπρεπε να συνυπολογιστούν οι συγκοινωνιακές επιπτώσεις που θα προκαλούσε το έργο.

Επίπεδο 2ο: Μόλις ολοκληρωθεί η μελέτη και ενσωματωθεί στον ευρύτερο σχεδιασμό να κληθούν -και εδώ είναι η έλλειψη πολιτικού κριτηρίου από τη σημερινή περιφερειακή αρχή- όλοι οι βουλευτές του νομού, ανεξαρτήτως κόμματος και να τους ζητηθεί να κινηθούν συντονισμένα στα αντίστοιχα υπουργεία προκειμένου να κατατεθεί και ψηφιστεί από τη Βουλή τροπολογία θα διατηρείται ο σημερινός συντελεστής δόμησης στην περίπτωση που θα προκριθεί η λύση της κατεδάφισης.
Δεν είναι, ούτε η πρώτη φορά που γίνεται ούτε η τελευταία.

Επίπεδο 3ο: Εφόσον ολοκληρωθούν τα δύο πρώτα στάδια, ως επόμενο, η δημιουργία ενός πλήρους φακέλου για το έργο, προκειμένου να προσκληθούν υποψήφιοι επενδυτές. Τον φάκελο πρέπει να αναλάβει, ως δουλειά, η αναπτυξιακή της Περιφέρειας.